Έγκλημα στο Server – Ιστορίες Υπολογιστών

Το κουτί του server ήταν βιδωμένο. Κανείς δεν είχε μπει και κανείς δεν είχε βγει. Κι όμως, μια-δυο φορές το μήνα, με μια ύποπτη ακρίβεια, ο server έκαιγε έναν με δύο από τους τους τρεις του δίσκους. Παρ' όλο που ήταν σε UPS. Ποιος ευθυνόταν, άραγε, για αυτό?

Το εργαστήριο

Στη σύντομη πορεία μου ως φοιτητής πληροφορικής στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο
Αθηνών, είχα τη χαρά να συμμετέχω σε μια διαφορετική πρωτοβουλία.

Όπως είχα αναφέρει και στη σχετική ιστορία για τις σύντομες και ανολοκλήρωτες σπουδές μου, τα τμήματα μάρκετινγκ, χρηματοοικονομικών κλπ είχαν καπαρώσει τις περισσότερες ώρες στο κέντρο υπολογιστών.

Το αποτέλεσμα ήταν να μην περισσεύουν αρκετές ώρες για εμάς της πληροφορικής.

Βλέποντας αυτό το αίσχος, ένας από τους λίγους καθηγητές που νοιαζόταν έμπρακτα για τους φοιτητές, κατάφερε να οργανώσει τη δημιουργία ενός ανεπίσημου εργαστηρίου υπολογιστών, αποκλειστικά για το τμήμα πληροφορικής.

Μιας και ήταν καινούριο σαν εργαστήριο, ήταν του κουτιού. Η αίθουσα ήταν καθαρή και φωτεινή, και οι υπολογιστές σύγχρονοι και με τα καινούρια τότε Windows XP, όχι σαν τις μπεζ αρχαιολογίες του κέντρου υπολογιστών, με τα NT 4.0.

Το μόνο πρόβλημα με αυτό το εργαστήριο ήταν πως παραήταν μικρό για να χρησιμοποιηθεί επισήμως για μαθήματα.

Είχε 30 υπολογιστές όλους κι όλους, και μόνο οι πρωτοετείς του 2000 ήμασταν 290 άτομα, χώρια όλα τα άλλα έτη, και μερικούς φοιτητές που ήταν μέχρι και στο 8ο έτος τους.

Για όποιον όμως κατάφερνε να βρει θέση, ήταν ό,τι καλύτερο είχε να προσφέρει το Οικονομικό Πανεπιστήμιο.

Η θέση του administrator

Ένα από τα προβλήματά μου με το Ο.Π.Α., μαζί με ορισμένους άσχετους και αδιάφορους καθηγητές, ήταν η οργάνωση όσον αφορά τις ώρες των μαθημάτων.

Τρεις φορές την εβδομάδα το πρόγραμμα έβγαινε ώστε το έτος μας στην Πληροφορική να έχει ένα τέσσερις ώρες μαθημάτων 8:00 με 12:00, και ένα ξεκάρφωτο μάθημα γύρω στις 16:00-18:00.

Το σπίτι μου απείχε γύρω στις δύο ώρες από το πανεπιστήμιο, κι αυτό αν ήμουν τυχερός με τις συγκοινωνίες – οι χαρές του να έχεις περάσει στην Αθήνα ενώ ζεις στην Κάντζα. Έτσι, κατέληξα τελικά να περνάω όλο τον ενδιάμεσο νεκρό χρόνο στο εργαστήριο της πληροφορικής.

Εφόσον λοιπόν ξημεροβραδιαζόμουν στο εργαστήριο, όταν έβγαλαν την ανακοίνωση πως χρειάζονταν επιπλέον administrators, ήμουν ανάμεσα στους πρώτους που το έμαθαν.

Ήμουν τελικά μία από τις επιλογές του πανεπιστημίου, μαζί με άλλους τρεις συμφοιτητές μου, και μάλιστα με έναν υποτυπώδη μισθό, ενώ υπήρχαν τρεις ακόμα administrators από πριν, που ήταν μεταπτυχιακοί και διδακτορικοί φοιτητές.

Οι δίσκοι

Τότε ήταν που έμαθα, από έναν από τους παλαιότερους administrators, πως ο Server του εργαστηρίου είχε κάψει 8 δίσκους μέσα σε τρεις μήνες.

“Και, γιατί γίνεται αυτό?”
“Ξέρω ‘γω? Κάποιο πρόβλημα θα έχει”.
“Και τι κάνουμε, άμα ξανασυμβεί?”
“Παίρνουμε τηλέφωνο και παραγγέλνουμε καινούριους δίσκους”.

Ναι…

Τότε ήμουν μικρός και ρομαντικός, και πίστευα ακόμα πως κάποιος που σπουδάζει πληροφορική θα ήταν ανεπίτρεπτο να παραμένει αδιάφορος σε ένα τέτοιο σοβαρό πρόβλημα.

Δεν υπήρχε όμως και καμία προφανής εξήγηση.

Κανένα άλλο από τα 30 μηχανήματα δεν είχε κάψει το δικό του δίσκο. Το ρεύμα δεν είχε εμφανείς αυξομοιώσεις. Και, ακόμη κι αν η τάση είχε επικίνδυνες διακυμάνσεις που δεν φαίνονταν, ο Server βρισκόταν πάνω σε UPS, οπότε θα ήταν και πάλι ασφαλής.

Την επόμενη μέρα, λοιπόν, φέρνω μαζί μου κατσαβίδι από το σπίτι και ανοίγω το κουτί του server, μπας και καταλάβω το γιατί έκαιγε τόσους δίσκους.

Εδώ πρέπει να κάνω μια μικρή παρένθεση για να εξηγήσω πως ο server δεν ήταν κάποιος έτοιμος server μιας μεγάλης εταιρείας, όπως είναι πχ οι HP Proliant ή οι Dell PowerEdge, με μνήμες ECC, Xeon επεξεργαστές, διπλά redundant τροφοδοτικά, σκληρούς δίσκους Enterprise και τα σχετικά.

Ουσιαστικά ο Server ήταν ένας απλός υπολογιστής, απλά σε Full Tower, με τρεις σκληρούς δίσκους.

Και, ανοίγοντάς τον, διαπίστωσα πως είχε ένα τροφοδοτικό 300ων watt.

300 watt.

Για τρεις δίσκους.

Όταν μόνο ο επεξεργαστής θέλει κατά μέσο όρο 85 με 100 watt, χώρια η motherboard, οι μνήμες και η κάρτα γραφικών.

Το παράξενο δεν ήταν που καίγονταν οι δίσκοι. Το παράξενο ήταν που λειτουργούσαν ευθύς εξαρχής.

Ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος

Πηγαίνω λοιπόν στο γραφείο του υπεύθυνου καθηγητή και του εξηγώ τον λόγο για τον οποίο ο server έκαιγε περισσότερους δίσκους απ' όσους μετεωρίτες καίει η είσοδος στην ατμόσφαιρα.

Το επόμενο μεσημέρι, μέσα σε λιγότερες από 24 ώρες, ήρθε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης της εταιρείας που είχε προμηθεύσει τους 30 υπολογιστές του εργαστηρίου και τον server, με ένα 500άρι τροφοδοτικό, το οποίο μάλιστα τοποθέτησε ο ίδιος.

Θυμάμαι πως μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση αυτό, από την πρώτη στιγμή.

Η εταιρεία δεν ήταν ένα συνοικιακό μαγαζάκι, για να έχει πάρε-δώσε με ολόκληρο πανεπιστήμιο.

Γιατί λοιπόν ήρθε ο ίδιος ο ιδιοκτήτης να αλλάξει το τροφοδοτικό?

Γιατί δεν έστειλε έναν υπάλληλό του να κάνει αυτή τη δουλειά?

Ποιός ήταν εκείνος που ενέκρινε ένα μηχάνημα ως server με ένα ξεφτιλισμένο τροφοδοτικό?

Και, τελικά, αν δεν υπήρχε ένας ψιλοάσχετος 19χρονος με πάθος για το hardware, που να φέρει κατσαβίδι από το σπίτι του για να ελέγξει το server, πόσοι ακόμα δίσκοι θα καίγονταν? Πόσους νέους δίσκους θα είχε πουλήσει η εταιρεία, πιθανώς χρεώνοντας το πανεπιστήμιο εργατικά για την τοποθέτησή τους?

Αυτό που όμως είναι πραγματικά θλιβερό είναι πως η πιο κατάλληλη απάντηση σε όλα τα παραπάνω, είναι επίσης μια ερώτηση:

“Και τι περίμενες?”

Οι νεότερες ιστορίες του PCsteps

Tα μέλη του newsletter του PCsteps έλαβαν την παραπάνω ιστορία στις 29 Μαΐου 2014.

Ως προνομιούχο μέλος του PCsteps θα λαμβάνετε φρέσκιες τις νεότερες ιστορίες, καθώς επίσης και “μυστικά” tips και συμβουλές, ανακοινώσεις διαγωνισμών, ευκαιρίες στο χώρο της τεχνολογίας και άλλα πολλά!

Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να συμπληρώσετε το email σας στην παρακάτω φόρμα.

Θα τα πούμε μέσα!

Το νέο φορμά για τις ιστορίες υπολογιστών

Όσοι έχετε διαβάσει και τις προηγούμενες ιστορίες υπολογιστών, πιθανώς να παρατηρήσατε πως έχω χρησιμοποιήσει λιγότερες εικόνες απ' ότι συνήθως.

Είτε προτιμάτε το φορμά με τις περισσότερες εικόνες, ή αν είστε εντάξει με το νέο φορμά, γράψτε μας στα σχόλια. Η γνώμη σας μετράει :)