Στις μέρες μας, η τρισδιάστατη εκτύπωση έχει κάνει τεράστια άλματα και έχει εξελιχθεί θεαματικά. Σε αυτό έχουν συμβάλλει εταιρείες όπως η Creality που είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές τρισδιάστατων εκτυπωτών στον κόσμο, προσφέροντας μονάδες με τεχνολογία αιχμής. Δείτε τον Creality K1 Max, ένα 3D Printer με εξαιρετικές επιδόσεις που ξεπερνούν κάθε προσδοκία.
Προτάσεις συνεργασίας
Τα νέα άρθρα του PCsteps
Γίνε VIP μέλος στο PCSteps
Creality K1 Max – Παρουσίαση 3D printer
Εδώ και έναν μήνα περίπου, έχουμε στα χέρια μας τον K1 Max της Creality, που είναι το νεότερο high-end μοντέλο της εταιρείας. Πρόκειται για ένα μεγάλο 3D printer με μοντέρνα εμφάνιση, που συνδυάζει τον ευκίνητο Core XY με μια ελαφριά κεφαλή εκτύπωσης 190g για λιγότερη αδράνεια κίνησης.
Καθώς υπάρχει η άποψη ότι πρόκειται για Bambu copycat, παρότι στην πραγματικότητα ο K1 Max είναι ένα μεγαλύτερο μηχάνημα με οθόνη αφής, στο τέλος θα κάνουμε και μία σύγκριση με το αντίπαλο δέος της Bambu Lab.
Περιεχόμενα συσκευασίας
Ομολογουμένως, είναι η πρώτη φορά που η συσκευασία ενός προϊόντος μας ήρθε σε ένα βαρβάτο ξύλινο κουτί. Ο courier που μας πήρε τηλέφωνο για την παράδοση, μας επισήμανε ότι επρόκειτο για ένα πακέτο που ήταν ασήκωτο.
Δεν γνωρίζουμε αν ήταν κάποια ειδική μεταχείριση αυτό το κουτί λόγω του ότι πρόκειται για review sample, ή αν όντως έτσι στέλνουν σε όλους τους αγοραστές.
Σε κάθε περίπτωση, η έξτρα προστασία δεν πήγε χαμένη. Ο Creality K1 Max έφτασε στα χέρια μας σώος. Μέσα στο ξύλινο κουτί ήταν το κλασικό χαρτονένιο κουτί, και μέσα σε αυτό ένα σωρό προστατευτικά από αφρώδη υλικό.
Παραθέτουμε αναλυτικά τα περιεχόμενο της συσκευασίας.
Πρώτο και καλύτερο, φυσικά θα δούμε τον μεγάλο 3d printer, τα αυτοκόλλητα, manual, και κάρτα εγγύησης. Κατόπιν, την οθόνη αφής του εκτυπωτή, η οποία συνδέεται στην κάτω δεξιά πλευρά.
Προεξέχει ένα καλώδιο στο οποίο συνδέουμε την οθόνη. Και έπειτα τη “κρεμάμε” στις ειδικές εσοχές που έχει ο σκελετός. Θέλει λίγο πίεση για να μπει καλά. Ειδάλλως, δεν θα ανοίγει η πόρτα του εκτυπωτή.
Μέσα στον 3D printer υπήρχε και το κουτί με τα υπόλοιπα παρελκόμενα.
Στο πάνω μέρος είναι ένα σετ με εργαλεία που θα μας χρειαστούν στην εκτύπωση. Αναλυτικά, έχει φλασάκι, σπάτουλα, τη βελόνα για τον καθαρισμό του nozzle, κλειδιά Allen, κατσαβίδι, διάφορα μικροεργαλεία, και το καλύτερο κατά τη γνώμη μας, το κοφτάκι ή πενσάκι;
Όπως και να λέγεται, μας τράβηξε αμέσως την προσοχή, γιατί είναι άκρως ποιοτικό. Από τη λαβή, μέχρι τα μεταλλικά μέρη. Μετά το ξύλινο κουτί, το πενσάκι ήταν αυτό που μας έκανε για κάποιο λόγο πολύ θετική εντύπωση για το τι να περιμένουμε από την υπόλοιπη εμπειρία με τον 3D printer.
Επίσης, μέσα στη συσκευασία υπάρχει ένα μαύρο κουτάκι που περιλαμβάνει ένα έξτρα hotend. Επιπλέον, θα βρούμε τέσσερα λαστιχένια ποδαράκια, τα οποία βάζουμε απλά κάτω από τα πόδια του εκτυπωτή στις τέσσερις γωνίες, ώστε να μην γλιστράει και κουνιέται κατά την εκτύπωση.
Έπειτα υπάρχει το πλαστικό spool holder για να κρεμάμε το filament. Τοποθετείται στο πίσω μέρος του Creality K1 Max, βιδωτά με μια μικρή περιστροφή. Η πίσω πλευρά δεν μπορούμε να πούμε ότι μας βόλεψε ιδιαίτερα, αλλά θα δούμε περισσότερα για αυτό στη συνέχεια.
Στη συσκευασία περιλαμβάνεται επίσης και ένα λευκό PLA filament Creality Hyper Series ενός κιλού σε χαρτονένια βάση. Το Hyper PLA είναι ειδικά σχεδιασμένο ώστε να λιώνει γρήγορα, για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ταχύτητες που αναφέρει ο εκτυπωτής.
Η Creality μας έστειλε για τις ανάγκες του review και δύο ακόμα filaments CR series για να δοκιμάσουμε.
Συγκεκριμένα είναι 1kg από το CR PLA SILK, που είναι συνδυασμός δύο χρωμάτων, ώστε να δημιουργούν gradient εκτυπώσεις, και έχει αυτή τη μεταξένια υφή, εξού και το silk στο όνομα. Στην προκειμένη τα χρώματα είναι κίτρινο με κόκκινο.
Το δεύτερο είναι 1kg του CR PLA WOOD, το οποίο θέλαμε εδώ και καιρό να δοκιμάσουμε. Είναι filament που δίνει την υφή ξύλου.
Καθώς είμαστε στο πίσω τμήμα, κάτω στη γωνία υπάρχει διακόπτης On/Off με τη θύρα για το καλώδιο τροφοδοσίας. Φυσικά, το καλώδιο θα το βρούμε επίσης μέσα στη συσκευασία. Στην απέναντι πλευρά ο 3D printer έχει θύρα ethernet για σύνδεση στο ρούτερ μας.
Πιο πάνω υπάρχει αεραγωγός με φίλτρο. Εκεί είναι κολλημένο ένα αυτοκόλλητο που πρέπει να βγάλουμε.
Συναρμολόγηση
Το filament, εφόσον το κρεμάσουμε στη θέση του, το τοποθετούμε στο PTFE tube και το σπρώχνουμε μέχρι να τερματίσει. Ένα αυτοκόλλητο στην πάνω μεριά μας δείχνει τον σωστό τρόπο τοποθέτησης. Θέλουμε το filament να ξετυλίγεται από πάνω, όχι από κάτω.
Στο πάνω μέρος του εκτυπωτή τοποθετούμε το tempered glass του. Δεν έχει κάποιον μηχανισμό τοποθέτησης. Μπαίνει και κάθεται στις προεξοχές, και απλά έχει ένα χερούλι με το οποίο το ανασηκώνουμε όταν θέλουμε να το βγάλουμε.
Για την μπροστινή tempered glass πόρτα, θα χρειαστεί να εγκαταστήσουμε ένα δεύτερο χερούλι. Λειτουργεί με μαγνήτη, ώστε να κουμπώνει όταν κλείνουμε την πόρτα. Το χερούλι μπαίνει πολύ απλά με δύο βίδες.
Και ενώ πάνω και μπροστά έχουμε γυάλινο τζάμι, δεξιά και αριστερά ο 3D printer έχει πλεξιγκλάς που είναι πιο ανθεκτικό και δεν πρόκειται να σπάσει. Το μόνο κακό με το plexiglass είναι ότι γρατζουνιέται. Μέχρι στιγμής, το δικό μας είναι αψεγάδιαστο, αλλά πιστεύουμε ότι σε βάθος χρόνου, θα τα έχει τα σημαδάκια του.
Βάζοντας το καλώδιο στην πρίζα και ανοίγοντας τον διακόπτη, η οθόνη θα μας καλωσορίσει με την επιλογή γλώσσας. Δεν υπάρχουν ελληνικά, αλλά ούτως ή άλλως η δική μας επιλογή θα ήταν τα αγγλικά. Πάντως, πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν γνωρίζουμε καμία 3D printing ορολογία στη γλώσσα μας.
Η οθόνη όπως είπαμε, είναι αφής. Και στο επόμενο βήμα θα μας ζητήσει να αφαιρέσουμε τις τρεις βίδες που κρατάνε το κρεβάτι στη θέση του.
Οι βίδες ξεβιδώνουν με τα κλειδιά Allen που έρχονται κι αυτά μέσα στο πακέτο. Είναι μαρκαρισμένες με κίτρινα αυτοκόλλητα, δεξιά, αριστερά, και πίσω.
Τις ξεβιδώνουμε, πατάμε ΟΚ, και έχουμε και το επίσημο μήνυμα καλωσορίσματος. Μας αναφέρει επίσης να κρατήσουμε τον χώρο της εκτύπωσης καθαρό.
Στην επόμενη καρτέλα αποδεχόμαστε τους όρους χρήσης χωρίς να τους διαβάσουμε, ως συνήθως, και στη συνέχεια θα μας ζητήσει να συνδεθεί στο δίκτυό μας.
Εμείς δεν έχουμε το ρούτερ κοντά στον εκτυπωτή για να χρησιμοποιήσουμε ethernet, οπότε θα επιλέξουμε ασύρματη σύνδεση με WiFi. Έπειτα, ορίζουμε τη ζώνη ώρα μας, δηλ. UTC +2 για Ελλάδα. Βέβαια, δεν είμαστε σίγουροι πού χρησιμεύει αυτό.
Στην επόμενη οθόνη έχουμε τη δυνατότητα να συνδέσουμε τον 3D printer με το Creality Cloud, σε κινέζικο ή μη server. Δεν είναι απαραίτητο, μπορούμε να το αγνοήσουμε για την ώρα.
Τέλος, ο εκτυπωτής θα κάνει έναν αυτοματοποιημένο έλεγχο για το αν όλα λειτουργούν όπως πρέπει. Εδώ να αναφέρουμε ότι πριν μερικά χρόνια και ακόμα και σήμερα σε αρκετούς εκτυπωτές, έπρεπε να κάνουμε τους ελέγχους αυτούς χειροκίνητα. Όπως επίσης και κάποιες ρυθμίσεις από μόνοι μας.
Δεν λέμε, καλή η παραμετροποίηση και οι πειραματισμοί, αλλά για κάποιον αρχάριο μπορεί να φανούν βουνό. Ως εκ τούτου, είναι πολύ θετικό που έχουμε φτάσει στο σημείο να μπορούμε να εκτυπώσουμε μοντέλα, απλά συνδέοντας απλά έναν 3D printer στο ρεύμα.
Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι η διαδικασία των ελέγχων κράτησε 10 με 15 λεπτά περίπου.
Η πρώτη εκτύπωση – λευκό filament
Η πρώτη μας εκτύπωση με τον Creality K1 Max δεν ήταν άλλο ένα benchy, θα έρθει η στιγμή και για αυτό. Για την ώρα βάλαμε κάποια έτοιμα μοντέλα του Thingverse, πιο πολύ για να δούμε τη διαδικασία εκτύπωσης.
Το πρώτο λοιπόν μοντέλο είναι ένα articulated χταποδάκι με το λευκό default filament της συσκευασίας.
Δεν ρυθμίσαμε τίποτα, απλά βάλαμε το filament και πατήσαμε print. Κι όπως το περιμέναμε, όλα κύλησαν ρολόι. Το πρώτο layer κόλλησε άψογα στο παρθενικό PEI πάνελ, καμία έκπληξη εδώ.
Το μόνο μας πρόβλημα στην πρώτη εκτύπωση ήταν η τοποθέτηση του filament. Αρχικά, το ότι το spool holder είναι πίσω, πραγματικά δεν βολεύει. Καθώς ο 3D printer είναι ογκώδης, δυσκολεύει πολύ την πρόσβαση πίσω, ειδικά αν τον τοποθετήσουμε κοντά σε τοίχο, όπως εμείς.
Είναι και το γραφείο μας στενό, οπότε δεν είχαμε περιθώριο να τραβήξουμε τον εκτυπωτή μπροστά. Καταλαβαίνουμε ότι ενδεχομένως για αισθητικούς λόγους βρίσκεται εκεί, να μην φαίνεται, αλλά δεν είναι πρακτικό. Δεν μπορούμε ούτε το spool να κρεμάσουμε, ούτε να καθοδηγήσουμε το νήμα μέσα στο PTFE tube χωρίς να βλέπουμε.
Βέβαια, ευτυχώς, είναι κάτι που αλλάζει για κάποιον που ασχολείται με 3D printing. Μπορούμε να τυπώσουμε ένα spool holder για το γραφείο, για τον τοίχο, για ότι μας φωτίσει τέλος πάντων, και να βάζουμε εκεί το filament. Και αυτό ήταν το επόμενο που κάναμε.
Το συγκεκριμένο μοντέλο το βρήκαμε έτοιμο στο thangs. Είναι ένα απλό design που βιδώνει στις υπάρχουσες βίδες για το plexi glass στο πλάι του εκτυπωτή. Πάνω σε αυτό κουμπώνει το υπάρχον spool holder του εκτυπωτή. Έχει και τρύπα για το PTFE tube. Και είναι must. Μόνο τυπώστε το σε μαύρο, για να ταιριάζει καλύτερα.
Υπάρχει επίσης και έτοιμο μοντέλο για spool holder μέσα στο φλασάκι που έρχεται μαζί με τον Creality K1 Max.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Ας δούμε τώρα κάποια βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά του 3d printer.
Ο σκελετός είναι φτιαγμένος από αλουμίνιο. Είπαμε ήδη ότι έχει tempered glass πάνω και μπροστά, και plexi glass δεξιά και αριστερά. Και όλα μαζί συνθέτουν έναν κλειστό 3D εκτυπωτή, ώστε η θερμοκρασία εσωτερικά να είναι σταθερή. Αυτό μας επιτρέπει να τυπώσουμε με υλικά πιο ευαίσθητα στην αλλαγή θερμοκρασίας, όπως το ABS.
Για το hotend στα χαρακτηριστικά αναφέρει έναν νέο σχεδιασμό, που επιτρέπει την αύξηση της θερμοκρασίας στους 200 βαθμούς σε κάτι λιγότερο από 40 δευτερόλεπτα.
Η μέγιστη θερμοκρασία του nozzle φτάνει τους 300 βαθμούς, και αντίστοιχα τους 100 το κρεβάτι. Αυτό αποτελείται από κράμα αλουμινίου ώστε να θερμαίνεται ομοιόμορφα, ενώ ο 3d printer διαθέτει ανεμιστήρες πίσω και δεξιά, για καλύτερο έλεγχο της θερμοκρασίας. Κατά συνέπεια, επιτρέπει εκτύπωση με κάθε είδους filament. PLA, PETG, TPU, ABS, και λοιπά.
Το build volume του είναι 30x30x30 εκατοστά. Οπότε, σε σύγκριση με τα 22 εκατοστά του Κ1, το Max μοντέλο είναι ένας μεγάλος και ευρύχωρος εκτυπωτής.
Οι εξωτερικές του διαστάσεις είναι 435x462x526mm, και ζυγίζει 18 κιλά.
Ο Creality K1 Max είναι CoreXY εκτυπωτής. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιεί έναν συγκεκριμένο μηχανισμό για την κίνηση της κεφαλής. Οι άξονες Χ και Y, δηλαδή οι κινήσεις μπρος-πίσω και δεξιά-αριστερά, ρυθμίζονται από δύο βηματικούς κινητήρες (stepper motors) και έναν συνδυασμό από ιμάντες.
Ο μηχανισμός αυτός έχει το πλεονέκτημα ότι ελαχιστοποιείται το βάρος των κινούμενων εξαρτημάτων, το οποίο συνεπάγεται μικρότερη αδράνεια, και άρα μεγαλύτερη επιτάχυνση, και καλύτερη ακρίβεια κινήσεων.
Σε συνδυασμό με τον dual-gear direct drive extruder που διαθέτει, επιτρέπει εκτύπωση πολύ υψηλών ταχυτήτων. Στα χαρακτηριστικά του αναφέρει ταχύτητα εκτύπωσης έως 600mm/s, το οποίο είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό σαν νούμερο, και θα το τεστάρουμε στην πορεία.
Πάντως, το nozzle διαθέτει εσωτερικά και αισθητήρα δονήσεων, για να εξαλείφει τυχόν artifacts από το ισχυρό τράνταγμα σε αυτές τις ταχύτητες. Η κεφαλή έχει κλασικά μέσα ανεμιστήρα με εξαερισμό που κατευθύνει τον αέρα απευθείας πάνω στο μοντέλο μας.
Στον εγκέφαλο του συστήματος θα βρούμε έναν διπύρηνο επεξεργαστή στα 1.2GHz και 8GB αποθηκευτικού χώρου. Διαθέτει επίσης AI camera και AI LiDAR. Φωτισμό και runout sensor.
Η λεία PEI επιφάνεια που έρχεται με τον εκτυπωτή δεν είναι διπλής όψης, μπορούμε να εκτυπώσουμε μόνο στην πάνω πλευρά. Μέχρι στιγμής σε εμάς έχει λειτουργήσει άψογα στην προσκόλληση του πρώτου layer, και την έχουμε καθαρίσει 1-2 φορές μέσα σε αυτό το διάστημα που έχουμε τον 3d printer.
Το κρεβάτι είναι μαγνητικό, κολλάει πάνω σταθερά η επιφάνεια. Στο πίσω μέρος έχει δύο προεξοχές με δύο βίδες, ώστε να μπαίνει ακριβώς στο σωστό σημείο το PEI πάνελ, δεν χρειάζεται να το φτιάχνουμε με το μάτι, δεξιά-αριστερά.
Το leveling όπως προ είπαμε, γίνεται αυτόματα, δεν έχουμε να ρυθμίσουμε το ύψος του κρεβατιού, ή το ελάχιστον ύψος του nozzle με κόλλα Α4.
Test prints
Ο Creality K1 Max είχε κάποια αρχεία έτοιμα για εκτύπωση. Ένα από αυτά ήταν και το benchy, οπότε το εκτυπώσαμε επιτέλους. Το Benchy είναι ένα μοντέλο το οποίο τεστάρει την ταχύτητα εκτύπωσης, το layer adhesion, και τις λεπτομέρειες της εκτύπωσης.
Η εκτύπωση ολοκληρώθηκε στα 16 λεπτά, κάτι που σημαίνει ότι είναι πάρα πολύ γρήγορο. Με μια πρώτη ματιά, η ποιότητα του μοντέλου είναι πολύ καλή. Δεν υπάρχει stringing πουθενά, δεν υπάρχει layer shifting. Περιμετρικά το benchy είναι λείο και κυκλικό ακριβώς όπως πρέπει. Στο σπιτάκι πάνω δεν υπάρχει ringing.
Στην κάτω πλευρά όμως, έχουμε ένα θέμα. Ο πάτος είναι εξαιρετικά λείος. Με το χέρι δεν καταλαβαίνουμε καθόλου το texture απ΄ τις γραμμές, πράγμα λογικό γιατί το PEI plate είναι λείο.
Όμως, δεν φαίνονται τα γράμματα σχεδόν καθόλου, και είναι σαν να υπάρχει ένα έξτρα layer που τα καλύπτει. Περιμετρικά βλέπουμε το φαινόμενο που ονομάζεται elephant’s foot, υπάρχει δηλαδή ένα μικρό trim τριγύρω στη βάση. Το πρόβλημα αυτό δεν υπήρχε στο articulated χταποδάκι, ή τουλάχιστον αν υπήρχε, δεν ήταν εμφανές, λόγω της μικρής του επιφάνειας στην κάτω πλευρά.
Η αρχική μας σκέψη ήταν ότι η θερμοκρασία ήταν πολύ μεγάλη για το εν λόγω filament. Καθώς παρατηρούσαμε το πρώτο benchy όμως, ολοκληρώθηκε και το δεύτερο. Το δοκιμάσαμε στη μέγιστη ταχύτητα του 125%, και μας ήταν έτοιμο σε 15 λεπτά.
Εδώ το πρόβλημα είναι ακόμα πιο εμφανές, οπότε είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι θέμα ταχύτητας σε συνδυασμό με θερμοκρασία. Άλλωστε για να βγει σε 15 λεπτά, κάτι πρέπει να θυσιάσουμε. Ομολογουμένως, για αυτήν την ταχύτητα, το αποτέλεσμα είναι άκρως εντυπωσιακό.
Όπως και να ‘χει, δοκιμάσαμε και ένα τρίτο benchy, με τις default ρυθμίσεις του Creality Print, που είναι ο slicer της Creality που συνοδευτεί τον K1 Max. Το πρόγραμμα μας έδινε 38 λεπτά εκτύπωσης.
Παρεμπιπτόντως, η διαδικασία επιλογής εκτυπωτή και εκτύπωσης μέσω δικτύου είναι πανεύκολη. Μπορούμε να ρυθμίσουμε τα πάντα από τον υπολογιστή, και δεν χρειαζόμαστε φλασάκι και περιττά πήγαινε έλα.
Εκτυπώνουμε λοιπόν, και 38 λεπτά μετά, απλά είχαμε ένα τέλειο αποτέλεσμα, πέρα από κάθε προσδοκία.
Το επόμενο που δοκιμάσαμε ήταν άλλο ένα πολύ γνωστό torture test μοντέλο. Το toaster. Εξαιρετικό bed adhesion για άλλη μια φορά. Τρομερά λεία επιφάνεια από κάτω, και ούτε ίχνος από elephant footing. Πουθενά stringing, warping, shifting, πραγματικά άψογη εκτύπωση.
Συνολικά κράτησε έξι ώρες και κάτι δευτερόλεπτα, και μας ακούτε να το λέμε με τέτοιον ενθουσιασμό, γιατί είναι πολύ γρήγορο για toaster.
Οι φρυγανιές πετάγονται έξω κανονικότατα. Τα γρανάζια στην πρώτη πλευρά γυρίζουν απροβλημάτιστα. Για να δούμε και μέσα τα tolerences. Το 0.5 κινείται. 0.4 κινείται, 0.3 κινείται σχετικά εύκολα. Από 0.2 και κάτω όχι, άρα στο 0.3 περίπου είναι το όριό του.
Στην άλλη πλευρά, τα γρανάζια και εδώ λειτουργούν σωστά. Στο angle test, από 10 μέχρι 80 μοίρες, άψογο.
Οθόνη και Software 3d printer
Ήδη από τις πρώτες αυτές εκτυπώσεις, οι εντυπώσεις μου ήταν άκρως θετικές. Θα σταθούμε λίγο στο software του εκτυπωτή. Μέσω της οθόνης αφής γίνονται όλες οι διαθέσιμες ενέργειες. Με ένα πάτημα ανάβει η οθόνη. Το μενού βρίσκεται κατακόρυφα στα αριστερά.
Στην αρχική οθόνη όταν δεν εκτυπώνουμε τίποτα μπορούμε να ελέγξουμε σε πραγματικό χρόνο τις βασικές λειτουργίες του εκτυπωτή. Συγκεκριμένα, θερμοκρασίες nozzle και bed, θερμοκρασία του έγκλειστου χώρου. Και κάτω το φως και τους ανεμιστήρες.
Στο κέντρο βλέπουμε ένα γράφημα θερμοκρασιών με χρώματα για το πού αντιστοιχεί η καθεμία, ενώ πιο πάνω έχει ενδείξεις για το Wi-Fi και την κάμερα. Κατά τη διάρκεια κάποιας εκτύπωσης, αντί για το γράφημα βλέπουμε λεπτομέρειες για την εκτύπωση.
Πατώντας το κουμπί για τους ανεμιστήρες, μας πηγαίνει στην δεύτερη καρτέλα των ρυθμίσεων. Όπου έχουμε οριζόντιες μπάρες ρύθμισης της ταχύτητας των τριών ανεμιστήρων, από 0 έως 100%.
Στο ίδιο μενού επάνω έχουμε άλλες δύο καρτέλες. Movement/Temp. Όπου ρυθμίζουμε και πάλι θερμοκρασίες. Επιπλέον, την ταχύτητα εκτύπωσης – σε silent, stable 50%, Standard 100%, Ultrafast 125%, καθώς και τις κινήσεις των αξόνων.
Το κεντρικό μενού είναι το Extrude/Retract, τα οποία θα χρειαστούμε για να αλλάξουμε filament.
Προχωρώντας στην τρίτη καταχώριση του αριστερού μενού, θα βρούμε όλα τα τοπικά αρχεία που έχει μέσα στον αποθηκευτικό χώρο του ο Creality K1 Max. Παραδίπλα τα αρχεία σε τυχόν USB που θα συνδέσουμε, και πιο δίπλα το ιστορικό.
Κάθε αρχείο που εκτυπώνουμε στέλνοντάς το από τον υπολογιστή, αποθηκεύεται τοπικά, και μπορούμε να το ξαναεκτυπώσουμε ανά πάσα στιγμή.
Μας άρεσε αρκετά το ότι γράφει αναλυτικές λεπτομέρειες για κάθε αντικείμενο, όπως χρόνο εκτύπωσης, πόσο filament χρειάζεται, αλλά και το γεγονός ότι διαθέτει εικόνα για το τι πάμε να εκτυπώσουμε. Επιλέγοντας κάποιο μοντέλο, έχει και πιο αναλυτικές πληροφορίες.
Παρακάτω στο γρανάζι ρυθμίσεων θα βρούμε οτιδήποτε αφορά το software του εκτυπωτή, όπως λεπτομέρειες για το firmware, logs, φωτεινότητα οθόνης, και λοιπά.
Στις καρτέλα Network είναι οι ρυθμίσεις δικτύου, ενώ στην καρτέλα camera θα βρούμε μία από τις χρησιμότερες ρυθμίσεις ever. Το ΑΙ function, που θα δούμε και στη συνέχεια.
Κόκκινο filament
Μετά από τις δοκιμές, και καθώς ψάχναμε σε τι μοντέλο να δοκιμάσουμε το silk filament, πέσαμε πάνω στο mera mera no mi. Δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε καθώς φαινόταν να μας καλούσε.
Για να μην βάλουμε ένα σωρό supports εκτυπώνοντάς το με τη μία, το κόψαμε στα δύο. Εκτυπώσαμε πρώτα το μεγάλο κομμάτι, και δεν το τσιγκουνευτήκαμε, το κάναμε όντως πολύ μεγάλο.
Σε κάποια σημεία είναι εμφανής η αλλαγή χρώματος. Λογικά τέτοιου είδους filaments δεν προορίζονται ακριβώς για τέτοια μοντέλα, αλλά όπως προ είπαμε, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε. Ποιοτικά βγήκε καλό, και δεν βάλαμε πουθενά supports.
Αντίστοιχα, κάναμε και το μικρό κομμάτι, και στην πορεία τα κολλήσαμε. Τυπώσαμε χωριστά και το κοτσάνι για να το κάνουμε πράσινο, και ιδού.
Ξύλινο puzzle
Πάμε τώρα στο ξύλινο filament το οποίο ήταν αρκετά πιο δύσκολο στην τοποθέτηση σε σύγκριση με ένα κανονικό filament. Όταν το πιέζαμε για να μπει στο PTFE tube, στο σημείο που κάνει γωνία ο σωλήνας, δεν προχωρούσε.
Αντίστοιχα, όταν το τραβούσαμε για να βγει το περίσσευμα όταν θέλαμε να αλλάξουμε filament, έσπαγε στη μέση. Φανταζόμαστε όμως ότι είναι λογικό, λόγω του υλικού του.
Ωστόσο, όταν το εκτυπώσαμε είδαμε ότι οι διαστάσεις των κομματιών είναι λάθος. Εκ των υστέρων διαβάσαμε και τα σχόλια στο Τhingverse που έλεγαν το ίδιο.
Άσχετα με το παζλ, η εκτύπωση βγήκε καταπληκτική. Αρχικά, μυρίζει ξύλο. Ειδικά καθώς εκτυπωνόταν, είχε αυτήν την ευχάριστη μυρωδιά του καμένου ξύλου. Επιπλέον, έχει υφή ξύλου, ειδικά στο πλάι στα οριζόντια layers. Πλήρως τετραγωνισμένο παντού, λείο. Πραγματικά κρίμα που οι διαστάσεις είναι λάθος.
Σε γενικές γραμμές, μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι από την όλη διαδικασία, για να μην πούμε ότι εντυπωσιαστήκαμε καθώς δεν είχαμε ξαναχρησιμοποιήσει κάτι παρόμοιο. Εν ολίγοις, πάθαμε πλάκα.
Mario mushrooms – AI Camera
Στη συνέχεια χρησιμοποιήσαμε το ίδιο ξύλινο filament για να φτιάξω τη βάση από αυτό εδώ το μοντέλο. Είναι ένα container σε σχήμα mario shroom. Κάναμε τις βάσεις “ξύλινες”. Το μικρό είναι το 100% του μοντέλου, και το μεγάλο το κάναμε στο 150%.
Χρησιμοποιήσαμε μαύρο για τα μάτια, και το καπέλο κόκκινο με άσπρες βούλες. Και προφανώς το μικρό έπρεπε να γίνει αντίστοιχα πράσινο. Η βάση βγήκε εξαιρετική. Στο σημείο που βιδώνει το φινίρισμα είναι άψογο.
Το καπέλο και οι βούλες θα μπορούσαν και καλύτερα με λίγο tweaking, αλλά συνολικά, είμαστε πολύ ικανοποιημένη με την out of the box εμπειρία. Κι όπως καταλαβαίνετε από τα τόσα timelapses, η κάμερα και το timelapse function λειτουργούν.
Μάλιστα, μπορούμε μέσα από το Creality Print να παρακολουθήσουμε ανά πάσα στιγμή την εκτύπωση. Το βίντεο των timelapse είναι 720p και 15fps, με πολύ καλή ποιότητα εικόνας.
Το μόνο που μας ενοχλεί εδώ είναι ότι δεν βρήκαμε τρόπο μέσα από το Creality Print να κατεβάσουμε τα timelapse στον υπολογιστή. Χρειάστηκε να τα πάρουμε με το φλασάκι.
Clog – AI LiDAR
Σε όλο αυτό το διάστημα μία φορά αντιμετωπίσαμε πρόβλημα με clogging. Ήταν ένα πορτοκαλί κομμάτι filament, το οποίο κάπως κόλλησε μέσα στα γραναζάκια του extruder.
Είχαμε αφήσει μία εκτύπωση να γίνεται, αφού τσεκάραμε τα πρώτα layers, και είπαμε κομπλέ. Έλα όμως που δεν ήταν.
Στο ίντερνετ βρήκαμε μπόλικο υλικό για disassembling, και γενικά η διαδικασία ήταν εύκολη, ειδικά για κάποιον που το έχει ξανακάνει. Αφαιρέσαμε τις βίδες και μέσα σε πέντε λεπτά ανοίγαμε τον extruder. Βγάλαμε και το κολλημένο κομματάκι, τον συναρμολογήσαμε, και όλα κύλησαν ξανά ρολόι.
Το ηθικό δίδαγμα της υπόθεσης είναι ότι έπρεπε να είχαμε ενεργοποιημένο το AI function.
Όπως αναφέραμε, ο εκτυπωτής διαθέτει AI LiDAR unit. Έχει τη δυνατότητα να ανιχνεύσει προβλήματα κατά την εκτύπωση χρησιμοποιώντας AI. Ανιχνεύει επίσης παραμορφώσεις για το πρώτο layer, και σταματάει την εκτύπωση αν κάτι δεν πάει καλά.
Αφού το ενεργοποιήσαμε, είδαμε ότι αυτό τελικά ήταν πραγματικά σωτήριο, καθώς απλά πατάμε print και ξενοιάζουμε. Όσες φορές παρουσιάστηκε από εκεί και μετά κάποιο πρόβλημα, η εκτύπωση σταμάτησε και λάβαμε ενημέρωση. Ειλικρινά, είναι από τα πιο χρήσιμα features αυτού του εκτυπωτή, και δεν είχαμε ιδέα πώς ζούσαμε χωρίς αυτό.
Slicer
Το τελευταίο που θέλουμε να σχολιάσουμε είναι το Creality Print πρόγραμμα. Δεν μας ενθουσίασε ο slicer. Βέβαια, είναι χρήσιμα όλα τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της εφαρμογής, όπως η αποστολή μοντέλου απευθείας στον 3D printer, η παρακολούθηση της συσκευής. Ωστόσο, ο slicer έχει κάποιους περιορισμούς.
Για έναν αρχάριο ίσως δεν είναι πρόβλημα, καθώς το πιο πιθανό είναι ότι θέλει απλά να πετάξει το μοντέλο μέσα και να πατήσει slice. Όμως, αν θέλουμε περισσότερες ρυθμίσεις, θα πρέπει να δοκιμάσουμε κάτι άλλο. Προτείνουμε Orca slicer.
Βέβαια, φαίνεται ότι η Creality στηρίζει ενεργά το Creality Print με updates και προσθέτει νέα χαρακτηριστικά. Οπότε ίσως αυτό αλλάξει στο μέλλον.
Creality K1 Max Vs Bambu Lab P1S
Σε αυτό το σημείο θα κάνουμε μία μικρή σύγκριση με τον άλλον μας 3D printer, τον P1S της Bambu Lab. Μαζί με το AMS unit, βγαίνει κοντά στην ίδια τιμή.
Ο Creality K1 Max την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές είναι στα 970 ευρώ, ενώ ο P1S με το AMS στα 1040 ευρώ. Αν δεν το γνωρίζουμε ήδη, τo AMS είναι ένα εξάρτημα που μας επιτρέπει να εκτυπώσουμε από τέσσερα διαφορετικά spools στο ίδιο μοντέλο, αυτόματα.
Ως εκ τούτου, αυτό αποτελεί τεράστιο συν υπέρ του P1S. Βέβαια, είναι χρήσιμο μόνο σε όσους εκτυπώνουν εξειδικευμένα, ή οτιδήποτε απαιτεί πολλαπλά χρώματα.
Το δεύτερο βασικό που μας έρχεται στο μυαλό υπέρ του P1S είναι το αυτόματο load και unload του filament. Πατάμε τα κουμπάκια, τραβάμε το filament όταν έρθει η ώρα, και βάζουμε το νέο.
Στον K1 Max θα πρέπει να ξεκλειδώσουμε και να κλειδώσουμε τον μηχανισμό ανοίγοντας το καπάκι από πάνω. Φυσικά, δεν είναι καμιά τρομερή χειρωνακτική δουλειά, αλλά οφείλουμε να το αναφέρουμε.
Θα λέγαμε επίσης, ότι ο P1S έχει καλύτερο χειρισμό στο πώς να καθαρίζει το nozzle και στο πώς να ξεφορτώνεται το περιττό filament στην τρύπα από πίσω.
Στα υπέρ του Creality K1 Max, η οθόνη αφής που είναι πολύ πιο εύχρηστη από τα κουμπιά του P1S. Το μεγάλο του build plate επιτρέπει μεγαλύτερες εκτυπώσεις. Είναι γρηγορότερος – όχι κατά πολύ – αλλά είναι. Και το εξαιρετικό AI LiDAR θα μας σώσει από αστοχίες, απογοητεύσεις, και εκρήξεις θυμού.
Επιπλέον, όσον αφορά τον default slicer, το Bambu Studio έχει κατά τη γνώμη μας πολύ καλύτερη υλοποίηση.
Εντέλει αν είχαμε σήμερα να αποφασίσουμε ανάμεσα στους δύο, θεωρούμε ότι θα προχωρούσαμε με γνώμονα αν θέλουμε πολλά χρώματα σε μία εκτύπωση, έναντι του αν προτιμούμε μεγαλύτερο μέγεθος. Γιατί όλα τα υπόλοιπα, λίγο πολύ, είναι παρόμοια.
Συμπέρασμα
Κατα την άποψη μας, ο K1 Max παίρνει ένα τεράστιο ΝΑΙ. Είναι φοβερός εκτυπωτής, η Creality έχει κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά.
Ένας αρχάριος χρήστης θα μπορέσει να εκτυπώσει χωρίς προβλήματα, ενώ έχει τις προδιαγραφές να κάνει πολύ περισσότερα στα χέρια ενός πιο έμπειρου χρήστη.
Τέλος, αν το επιθυμούμε μπορούμε να δούμε και σε βίντεο στο κανάλι μας, την πλήρη παρουσίαση του εξαιρετικού 3D printer της Creality.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον Creality K1 Max;
Αν σας γεννήθηκαν απορίες, μπορείτε να μας γράψετε στις Ερωτήσεις. Εναλλακτικά, αν θέλετε να μοιραστείτε την άποψη σας για το θέμα, μπορείτε να μας γράψετε στα σχόλια στο σχετικό post του άρθρου στη σελίδα μας στο Facebook.
